14 Ekim 2016 Cuma

Solunum kasları egzersizleri, koroner kalp hastalıklarında egzersiz kapasitesini ve diyafram fonksiyonunu geliştirmektedir.

Eur J Heart Fail. 1999 Ağustos;1(3):297-300.

"İskemik kalp hastalığı olan kişilerde resistif nefes almanın egzersiz kapasitesi ve diyafram fonksiyonu üzerindeki etkileri"
Darnley GM, Gray AC, McClure SJ, Neary P, Petrie M, McMurray JJ, MacFarlane NG. Biyomedikal ve Yaşam Bilimleri Enstitüsü, Glasgow Üniversitesi, İskoçya, BK.

ARKAPLAN: Kas güçsüzlüğünün, kronik kardiyopulmoner hastalıklarda aktivite düzeylerinin azalmasına eşlik eden dekondüsyonel durumdan kaynaklandığı iddia edilmiştir. Gerek hastalık gerekse sağlıkta standart egzersiz programlarının egzersiz kapasitesi ile kas gücüne olan yararları ile ilgili çok sayıda belge bulunmaktadır ve egzersiz kapasitesi ise kronik kalp yetmezliği (KKY) olan hastaların yaşamaya devam edeceklerini öngörmeyi sağlayan önemli bir belirteçtir. Selektif solunum kasları alıştırmalarının KKY’de ezgersiz toleransını arttırdığı kanıtlanmıştır ve solunum kasları güçsüzlüğünün egzersiz kapasitesinde azalmayı desteklediğine dair iddiaları desteklemek üzere bu gözlemlere (idmanlı kasların metabolik profillerini gösteren biyopsilere rağmen) referans yapılmıştır. 

AMAÇLAR: Bu çalışma, günlük aktivitelerini yapmakta zorlanmayan hastaların egzersiz kapasitelerinin artıp artmayacağını anlamak üzere selektif solunum kasları alıştırmalarının kronik koroner kalp hastalığı olan kişilerdeki etkilerini belirlemeyi amaçlamaktadır.

YÖNTEMLER: Dokuz erkek hasta üç deneme alıştırması uyguladı (üçüncü alıştırmadan önce solunum ve diyafram fonksiyonları değerlendirildi), sonrasında da dört haftalık bir solunum kasları egzersiz programına başladılar. Egzersiz toleransı, solunum ve diyafram fonksiyonu programdan sonra yeniden incelendi.

SONUÇLAR: Egzersiz kapasitesi 812+/-42’den 864+/-49 s, P <0,005’e yükselmiştir ve kısılan diyaframın velositesi ise sessiz nefes alma esnasında 12,8+/-1,6’dan 19,4+/-1,1 mm s(-1), P<0,005’e ve burun çekme esnasında ise 71,9+/-9,4’den 110,0+/-12,3 mm s(-1), P<0.005)’e yükselmiştir. Bunlara ek olarak, dokuz hastadan beşinin egzersiz programından önce nefesi kesilirken programdan sonra yalnızca bir hastanın nefesi kesilmekteydi.

SONUÇ: Bu çalışmadaki majör bulgular, kronik koroner atardamar hastalığı olan kişilerde 4 haftalık yoğun olmayan bir resistif nefes programının, semptom sınırlamalı deneme egzersizleriyle incelendiğinde egzersiz kapasitesinde artmaya, nefes darlığında ise azalmaya yol açtığını göstermektedir. Bu değişiklikler, sessiz nefes alma ve burun çekme esnasındaki diyafram ekskürsiyonlarının velositesinde önemli artışlarla ilişkilendirilmiştir. Ufak düzeyde diyafram ekskürsiyonları gösteren hastalar, egzersiz programının ardından egzersiz kapasitelerini en çok arttıranlar olmuştur. Ancak solunum kasları egzersiz programı, en üst akış oranı, zorlu ekspiratuar hacim ve zorlu vital kapasite ölçüldüğündeki solunum mekaniğindeki önemli değişikliklerle ilişkilendirilmemiştir. Burada kullanılan resistif nefes programı sessiz nefes alma ve burun çekme esnasındaki diyafram hareketinin velositesinde önemli bir artışla sonuçlanmıştır. Diğer iskelet kaslarında, kasılma hızı sinir türleri ile kas uzunluklarının birbirleriyle oranı tarafından belirlenir (Jones, Round, Skeletal Muscle in Health and Disease (Hastalık ve Sağlıkta İskelet Kasları). Manchester: University Press, 1990). Bununla birlikte, burada kullanılan egzersiz programının; yoğunluğu, kas morfolojisini ya da biyokimyasını değiştirmesi gibi bir ihtimal söz konusu değildir. Kısa dönemli egzersiz programı araştırmaları, kas morfolojisi ya da biyokimyasındaki değişikliklerle ilişkili olmayan kasılmanın gücü ve velositesinde artışlar olabileceğini göstermiştir. Be değişiklikler egzersiz programının ilk zamanlarında meydana gelen sinirsel adaptasyonlarla ilişkilendirilmiştir (Northridge ve diğerleri., Br. Heart J. 1990; 64: 313-316). Bağlantılı olduğu mekanizmalardan bağımsız olarak, bu küçük ve kontrolsüz araştırma, kronik koroner kalp hastalığı olan kişilerde –kalp yetmezliği olmayanlarda dahi- solunum kasları egzersizlerinin egzersiz kapasitesini, diyafram fonksiyonunu ve nefes alamama semptomlarını iyileştirdiğini öne sürmektedir.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder